چند وقتی که بود که از حاج آقا بی خبر بودم. میپرسیدم ولی کسی خبری نمیداد. میدونستم قلبشون زیاد راحت نیست. خبر داشتم از بس امساک میکنن تو خورد و خوراک همیشه ضعیف هستن. از بس همیشه تو فکر هستن و غصه رویدادهای دور و برشون رو دارن بیش از لبخند به لباشون نمیاد. نه که نخندن ولی آدم از اون ته ته های خنده شون غصه رو دریافت میکرد.
هی پیش خودم میگفتم یعنی ایشون رو هم ... به زبونم نمیاد. به چه جرمی آخه؟! به کسی که یه زمان توی همین نظام کنار رئیس جمهور کار کرده، توی همین وزرات کشور کنار وزرا زحمت کشیده، و و و هم مگه میشه گفت ضد انقلاب؟!
الان یعنی منتظر هستن بیاد اعتراف کنه؟
باید به چی اعتراف کنه؟ که همیشه درد این انقلاب رو داشته؟
به اینکه اگر جایی کسائی در حال تندروی بودن ایشون بودن که تعدیل میکردن تندرویها رو؟
به اینکه حتی زمانی که بشکل غیرمحترمانه دیگه حق رفتن به دفتر کوچکش رو هم نداشت باز هم سنگر رو بخاطر مقام و منصب رها نکرد بره دنبال عافیت طلبی؟
کاش یه فرمولی داشت این ضدانقلاب شدن، کاش میشد فهمید چجوری آدما ضد انقلاب میشن. چی میشه که یه نفر از اوج خدمتگذاری با یه سوال یا یه بحث کوچیک با کسی یا کسائی یهو میافته به حضیض ضد انقلابی بودن.
کاش یکی این مورد رو هم تو قانون اساسی میگنجوند. یه بندی، تبصره ای، چیزی که اقلا وقتی یه کسائی به این نام متهم میشدند میفهمیدیم مطابق اون بند و تبصره بوده ....
حالا دیگه چه فایده....
چند بار قبل احضار شده بودن... حتی قبل از اینکه این سر و صداها باشه... هر بار بخاطر یه حرفی، یه انتقادی، یه سوالی از کسی و از این قبیل امور. بعد میرفتن توضیح میدادن و خوب یه جورایی انگار فیصله پیدا میکرد. ولی این بار چطور شد مگه این آدم یهو تغییر ماهیت داده بود تو این سن و سال که بایستی این شکلی بی حرمت بشه.
یه جورایی انگار باید همه چی رو باور کرد. اگرچه هی میخوام گوشامو بگیرمو چیزایی که دور و ورم میشنوم نشنیده بگیرم. به خودم میگم اینا همش دروغه. این انقلاب من نیست که دارم تکه تکه شدنش رو می بینم. این اون انقلابی نیست که واسش کلی اینور اونور دویدم. تو خونواده یه شهید و 4 تا جانباز دادیم. نه این آخر انقلاب من نیست. این خوابیه که همین روزا یکی منو تکون میده و میگه پاشو همه چی آرومه. حاجی تو دفترشه. داره متن کتاب آخرشو ادیت میکنه. پاشو شاید همین روزا یه زنگی بزنن بگن بیا یه کمکی کن سرمون شلوغ شده و ...........
کی از خواب بیدار میشم پس.... کی منو از خواب بیدارم میکنه پس..........
هی پیش خودم میگفتم یعنی ایشون رو هم ... به زبونم نمیاد. به چه جرمی آخه؟! به کسی که یه زمان توی همین نظام کنار رئیس جمهور کار کرده، توی همین وزرات کشور کنار وزرا زحمت کشیده، و و و هم مگه میشه گفت ضد انقلاب؟!
الان یعنی منتظر هستن بیاد اعتراف کنه؟
باید به چی اعتراف کنه؟ که همیشه درد این انقلاب رو داشته؟
به اینکه اگر جایی کسائی در حال تندروی بودن ایشون بودن که تعدیل میکردن تندرویها رو؟
به اینکه حتی زمانی که بشکل غیرمحترمانه دیگه حق رفتن به دفتر کوچکش رو هم نداشت باز هم سنگر رو بخاطر مقام و منصب رها نکرد بره دنبال عافیت طلبی؟
کاش یه فرمولی داشت این ضدانقلاب شدن، کاش میشد فهمید چجوری آدما ضد انقلاب میشن. چی میشه که یه نفر از اوج خدمتگذاری با یه سوال یا یه بحث کوچیک با کسی یا کسائی یهو میافته به حضیض ضد انقلابی بودن.
کاش یکی این مورد رو هم تو قانون اساسی میگنجوند. یه بندی، تبصره ای، چیزی که اقلا وقتی یه کسائی به این نام متهم میشدند میفهمیدیم مطابق اون بند و تبصره بوده ....
حالا دیگه چه فایده....
چند بار قبل احضار شده بودن... حتی قبل از اینکه این سر و صداها باشه... هر بار بخاطر یه حرفی، یه انتقادی، یه سوالی از کسی و از این قبیل امور. بعد میرفتن توضیح میدادن و خوب یه جورایی انگار فیصله پیدا میکرد. ولی این بار چطور شد مگه این آدم یهو تغییر ماهیت داده بود تو این سن و سال که بایستی این شکلی بی حرمت بشه.
یه جورایی انگار باید همه چی رو باور کرد. اگرچه هی میخوام گوشامو بگیرمو چیزایی که دور و ورم میشنوم نشنیده بگیرم. به خودم میگم اینا همش دروغه. این انقلاب من نیست که دارم تکه تکه شدنش رو می بینم. این اون انقلابی نیست که واسش کلی اینور اونور دویدم. تو خونواده یه شهید و 4 تا جانباز دادیم. نه این آخر انقلاب من نیست. این خوابیه که همین روزا یکی منو تکون میده و میگه پاشو همه چی آرومه. حاجی تو دفترشه. داره متن کتاب آخرشو ادیت میکنه. پاشو شاید همین روزا یه زنگی بزنن بگن بیا یه کمکی کن سرمون شلوغ شده و ...........
کی از خواب بیدار میشم پس.... کی منو از خواب بیدارم میکنه پس..........
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
0 comments:
ارسال یک نظر